Saatin 25'i | Kemal Gökkaya

Saatin yirmi beşi..

Yoksun yine..
Gelmeni beklemek miydi güzel olan,
yoksa güzel olduğun için miydi bunca beklemek seni ?..

Harflerim çatlıyor ve sızıyorsun aralarından.
Şiirlerime bulaşıyor yüzün,
ellerin her mısrada, bir soğukluk örüyor bana..

Nerdesin ?!
Bir soru cümlesinden çok, içimin öznelerini anlatıyorum sana.
Yükü çoğalıyor yüklemlerimin,
omuzlarımda bir hiçlik ağrısı.
Ağzımın kenarında can çekişiyor özlem,
dizlerimi büküp yoluna, babasının yolunu gözleyen,
bir çocuk gibi bekliyorum seni?
Sahi, nerdesin?

Saatin yirmi beşi..
Gün oluyor, devran dönüyor,
intikamı hiç alınmıyor yokluğumun.
Sırasını kaybediyorum hınçlarımın.
Aynalardan mı hesap sormalı şimdi,
yoksa bir boşlukta öldürmeli miyim kendimi?
Kendimi infaz ederken, seni de yaralar mıyım?
Canın acır mı benim yüzümden?
Yüzünden, yüzüme baktıkça neleri görebilirsin ki en fazla?
En fazla, hırpalanmış bir adam,
çekiştirilip durulmuş adın.
Nasır tutmuş bir yürek,
İzlerini bırakmış bir kadın,
yürekte kıymık gibi..

Sayfalarını yırtıyorum ruhumun, sözüm kesiliyor
ve sen kanıyorsun oluk oluk.
Bir günü ya da dünü, yarını olmayan bir düşü.
Sende kalan neyim varsa bir bir vazgeçiyorum bu gün.
iki günün, dünün ve bu günün,
kim bilir belki de bir düşün arasına sıkışıyorum.
saatin yirmi beşi, gelmezsin değil mi?
Sahi, gelmeni beklemek miydi güzel olan,
yoksa, saat yirmi beşi gösterdiği için miydi hiç gelmeyecek olman?

Yazardan Not: Bu şiiri, Hüsnü Şenlendirici'nin Saatin 25'i adlı eseriyle birlikte okumayınız. Aksi takdirde yan etkilerden biz sorumlu değiliz.