Sol Edebiyat, Sağ Kroşe

Âdem Aleyhisselam yaratılırken, gökten üç elma falan düşmedi aslında. Bildiğin, etli butlu edebiyat düştü. İlk insanla beraber dünyaya adım atan bu olgu, son insanla beraber alıp ceketini çıkacak…

Konumuz tam olarak edebiyat değil aslında, edebiyatın sağ-sol etkisi. Temel düşünce, edebiyata yön verenlerin, hep sol akımın yazarları olduğudur. Aslında pek de haksız sayılmazlar. Şöyle durup düşündüğümüzde popüler yazarların çoğunun sol görüşlü olduğunu görürüz. Yani hem sol görüşlü, hem de yazarsanız, popüler oluyorsunuz demektir bir nevi…

Çok eskiye gitmeyeceğim. Kurtuluş Savaşı yıllarını düşünüyorum, hayal ediyorum şöyle bir, sanki koca ülkenin bütün sağcıları, muhafazakârları secdeden yeni kalkmış, bir elinde tesbih ‘Sübhanallah’, diğerinde top tüfek ‘Allah Allah’. Cephede kan gövdeyi götürüyor. Solcular için cepheye bir masa sandalye, bir top A4, bir de kalem koymuşlar, ‘Al kardeşim yaz yazabildiğin kadar’ demişler sanki. Tamam elbette böyle değil, bu benim hayalim ama elimi vicdanıma koyduğum da, zorlu dönemlerin yapıtlarının çoğunu sol edebiyat yazarları kaleme almış. İnsan kendini ‘Nerede bu ülkenin muhafazakâr yazarları?’ diye sormaktan alıkoyamıyor. Bu soruyu kendime sorduğumda tek bir cevap buldum aslında, Bu memleketin bütün muhafazakârları hakikaten bir savaş içindeler. İsteseler de istemeseler de, bir savaşın tarafı olmaktan kurtulamıyorlar.

Savaş başlıyor. ‘Korkma!’ diye başlıyor şiirine muhafazakâr yazar. İlk kroşe. Savaşın ortasında bir fırsat bulursa, ‘Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar. Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.’ Diyor. Al sana ikinci kroşe. Savaş bitiyor, ‘Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklâl!’ deyiveriyor ve son kroşeyle bitiriyor savaşı…

Hiç unutmuyorum, bir fuara katılmıştım. Annemden hallice bir kadın yazar sigara içmek için dışarı çıktı. Dar alanda ufak bir çember oluşturduk. Birkaç yazar bir araya gelince konu ilk olarak tarihten, sonra siyasetten, moda, magazin derken en son edebiyattan açılır. Konu bir ara ‘muhafazakârlaşan Türkiye’ye geldi. Bu konudan oldukça mustarip olan kadın yazarımız, en son şöyle bir cümle kurdu; ‘Sağcılar bu ülkeye ne verdi ki? En iyi şairler, yazarlar hep solculardan çıkmıştır.’ Dedi. Sigaranın son nefesini içime çektim ve dışarı bir daha vermeden uzaklaştım oradan. Biliyorum dumanı üfleseydim, duman kendiliğinden bir şekil alacak ve ‘Allah’tan kork’ yazacaktı. Hiç gerek yoktu böyle bir illüzyon gösterisine.

Demem o ki; solcular iyidir, hoştur. En iyi yazar ve şairlerdir. Yazdıklarını okuduğunuzda kendinizi bulursunuz, belki de daha fazlasını. Solun edebiyatı sizi etkiler. Sağın edebiyatı ise kroşedir. Okudun mu oturtur…