Üniversite Özel Dosyası | Büşra Nur Güleç
“Önce duvarlar... yok yok temeldi, değil mi? Çok özür dilerim, hayallerimi üniversitenin ders sırasına koymalıyım sanırım. Beton tabakalarının kaçar cm olduklarıyla ilgilenmiyorum. Güvende hissetmek istediğim. Baba gibi olsun, sağlam.”
Hayal böyle güzel başlamıştı,
İyisi mi önce duvarlar.
Duvarda rengi beyaza çalan bir çerçeve, mutluyuz yeterince, nasıl da gülmüşüz…
Kalınlığı kaçtı duvarın sahi, 10?-20? Bunu hep karıştırıyorum, öğrenmedim bi’ türlü, olsun yine de önce duvarlar. Haki yeşili duvarlar.
Sonra pencereler, nasıl da mühim. Gün içeri dolsun, güzel hava ellerimizi ovuştursun. Bazen arka cepheye pencere açmana izin vermez kurallar, oradan güneş alma, gerek yok der sana. Nasıl da otoriter! Perdeler giydirelim pencerelere, perdesiz olmaz. Mahremiyet algısı diye başlayan bir cümle kurmuştu hoca derste, bundan bahsediyordu galiba. Perdeler evet, çiçekli olsunlar.
Mermer denizliğine saksıda fesleğen koyarız. Denizlik mutlaka 20 cm olmalı en az. Bunu bir sınavda yanlış çizmiştim hatırlıyorum.
Çatı, hani şu dağların arasından dere akan ilkokul resimlerinde kan kırmızıya boyadığımız. Çatının eğimi %33 olmalı demedi bize kimse o zaman. Bu eğimde çizmediğinde okulu bitirmenin mümkün olmadığı bir yer var üniversite diye.
Hayalimin sonu bahçe, yeşillikten gözü dönmüş olsun. Üzüm asması da isterim muhakkak. Yan parselden 3 m ön parselden 5 m çekmek gerekiyor unutma lütfen, artık elinde ne kadar yeşillik kaldıysa. Asma suratını hiç, hatırlasana derste anlatmıştı hoca, imar kanunu: Hayallerinin yeşilinin kanunu.”
Bu elîm hâli çok minimale indirgersek, mimarlıkta üniversite eğitimi,”Nasıl bir evde oturmak istersin? Hadi anlat” denildiğinde aklından geçenlere silah dayamış, seni çepeçevre kuşatmış bi’ yığın bilgi; değersiz değiller elbette fakat yığınlar, önünü görmemeni emreden bir yığın. Aslında yapmak istediklerinle yapman gerekenler arasındaki mesafeyi ölümüne açan bir sistem.
Üniversite eğitimim süresince tüm bu öğretilenlerden sebep, yaptıklarımda kimin keyfine göre gitmem gerektiğini henüz ben de anlamış değilim; ama bunun kendi keyfim olmaması gerektiğine eminim.
Büşra Nur Güleç
